Platon - filozof polityki, to przeciwnik demokracji, orędownik państwa totalitarnego, twórca nierealnej wizji społeczeństwa doskonałego. Czyżby?
Książka Praktyka polityczna. Od „Państwa" do „Praw" Platona zachęca do weryfikacji podobnych sądów. Prowadząc czytelnika krok po kroku przez Platońskie teksty (Państwo, Polityk, Timajos i Prawa), śledząc dramaturgiczną akcję i analizując daleką od ostatecznych rozstrzygnięć treść, podaje w wątpliwość pogląd, iż Państwo jest szczytem politycznych wizji Platona; osłabia przekonanie, że stałość i niezmienność norm cechują dobry ustrój.
Platon - filozof polityki, obnaża ograniczenia i niebezpieczeństwa wszelkich politycznych ideałów i konstrukcji dążących do doskonałości. Wciąż odnawiana świadomość niedoskonałości i kruchości ładu politycznego oraz ciągła refleksja nad tym, co słuszne i powinne, nad przyczynami zmiany tego, co jeszcze racjonalne, w to, co już irracjonalne, sprawdzająca wiarygodność autorytetów i norm stających się dogmatem lub zwyczajem, to wskazania, wytyczające drogę ku sprawiedliwemu ustrojowi. W ostatnim, najdłuższym dialogu, w Prawach, Platon szuka metod, które, w powiązaniu z prawodawstwem, pozwolą podtrzymać duchowy dynamizm, gotowość do kruszenia wszelkiej ortodoksji usypiającej myśl. Ocena słuszności jego prawodawczej propozycji, jak i kontynuacja metody krytycznego myślenia, od pokoleń wpisują się w tradycję każdej autentycznej sztuki politycznej.
W książce omawiane są m.in. następujące zagadnienia: natura ładu politycznego, cnoty polityczne, powstanie i upadek państw, tradycja minojska, polityczna rola kultu dionizyjskiego, polityka jako „biesiadny chaos", irracjonalny aspekt życia politycznego, natura i funkcja prawa, suwerenność prawa a racjonalność jednostki.