W tomie zawarto edycję pierwszego polskiego przewodnika po Wiecznym Mieście z 1610 r. Jego autor, były jezuita, postanowił dostarczyć polskiemu czytelnikowi nie tyle zwykły, przeznaczony dla pielgrzymów i turystów opis godnych zobaczenia rzymskich zabytków, ile raczej utrzymany w duchu potrydenckim ideologiczny przewodnik, w którym systematycznie przeciwstawia gloryfikowanej przez kilka pokoleń humanistów pogańskiej przeszłości nową świetność papieskiego Rzymu.