Wszystkie zamieszczone w książce teksty cechuje- tak znamienny dla Stanisława Gawlińskiego, wybitnego historyka literatury najnowszej i krytyka literackiego- emocjonalny ton wypowiedzi: polemiczny, przybierający najczęściej formę eseju, szkicu czy felietonu krytycznoliterackiego. Autor epatuje czytelnika nie tylko szczegółową wiedzą historycznoliteracką, ale także niekonwencjonalnym często przywołaniem ciekawych kontekstów interpretacyjnych: historycznych, filozoficznych, kulturowych czy teologicznych. Intrygująca jest także tytułowa formuła książki, którą odczytać można na rożne sposoby. Nomadyzm w słownikowej definicji oznacza stan przejściowy, koczowniczy, życie w nieustannym ruchu, w drodze (...) Oznaczać też może liczne (i trochę przypadkowe, jakby improwizowane, czynione ad hoc) "wędrówki" autora po najnowszej literaturze polskiej- jego krytycznoliterackie "wycieczki" w stronę twórczości zakorzenionej w epoce dwudziestolecia międzywojennego, okresu Polski Ludowej, ale przede wszystkim czasów od przełomu 1989 roku aż po lata współczesne.