Nie tylko szablą Nauka i kultura polska w walce o utrzymanie tożsamości narodowej 1795 - 1918

Julian Dybiec (ur. w Łącku nad Dunajcem) – profesor historii kultury i nauki. Szkołę średnią ukończył w Nowym Sączu, studia historyczne – na Uniwersytecie Jagiellońskim, w którym także doktoryzował się i habilitował. Uczeń Henryka Barycza. Zajmuje się problemami kultury i nauki wieków XVIII-XX, relacjami intelektualnymi społeczeństwa polskiego z Europą i światem. Szczególną uwagę poświęca wyjaśnianiu tego, w jaki sposób społeczeństwo polskie potrafiło utrzymać swoją narodowość w ponad stuletnim starciu z dwoma zaborczymi potęgami: Rosją i Niemcami. Zajmuje się też regionalistyką, studiami nad Sądecczyzną. Jest autorem książek: Michał Wiszniewski życie i twórczość; Finansowanie nauki i oświaty w Galicji 1860-1918; Mecenat naukowy i oświatowy w Galicji, 1860-1918; Polska Akademia Umiejętności 1872-1952; Uniwersytet Jagielloński 1918-1939; Polska w orbicie wielkich idei. Polskie przekłady obcojęzycznego piśmiennictwa 1795-1918 (t. 1-2); Warunki rozwoju nauk humanistycznych i społecznych 1944-1989 (t. 9 Historii nauki polskiej, opracowanej i wydanej przez PAN), Dzieje miasta Nowego Sącza 1867-1918 (zagadnienia skarbowości, gospodarki, ludności), Kultura ludowa Łącka. Był kierownikiem Zakładu Historii Oświaty i Kultury UJ, członkiem redakcji „International Newsletter for the History of Education” (Hanower), „Rocznika Sądeckiego” oraz kolegium redakcyjnego „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny” i „Rozpraw z Dziejów Oświaty”. Brał udział w pracach Rady Naukowej Instytutu Historii Nauki PAN, Komitetu Historii Nauki PAN i kilku komisji PAN i PAU. Wygłaszał referaty na konferencjach naukowych m.in. w Wolfenbüttel, Salamance, Parmie, Pradze, Wiedniu, Oslo i na zaproszenie na uniwersytecie w Lille.