Książka jest próbą przyjrzenia się ekspresji doświadczania i przeżycia nowoczesności w twórczości Artura Gruszeckiego (1852–1929). Pisarz, dziś niemal zupełnie zapomniany, jednak za życia poczytny i popularny, na stronach swoich utworów przekazywał wiele obrazów i ujęć życia w nowo­czesnym mieście, pracy w coraz bardziej zindustrializowanym świecie, zmagania się jednostki z problemami tożsamościowymi. Autorka szuka odpowiedzi na pytanie, jak w twórczości Gruszeckiego zapisała się świadomość człowieka epoki wczesnonowożytnej, jak wygląda przeżywanie i doświadczanie/doświadczenie nowoczesności u człowieka, który się urodził w połowie wieku XIX, intelektualnie wyrastał z myśli scjentyzmu i liberalizmu, ale wiele powieści napisał w wieku XX, wreszcie - jak kulturowa formacja dziewiętnastowieczności zderzyła się z formacją dwudziestowieczną.