Pierwsze w polskiej literaturze przedmiotu studium monarchii macedońskiej u schyłku epoki klasycznej i w okresie hellenistycznym. Autor, adiunkt w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, omawia m.in. ewolucję państwowości macedońskiej i jej form ustrojowych, związki między monarchią macedońską a federalizmem greckim, a także znaczenie zgromadzenia Macedończyków w ustroju państwa. Książka jest zarazem próbą odpowiedzi na pytanie o charakter monarchii macedońskiej i rolę w niej ludu macedońskiego. Osobne miejsce poświęcono w pracy analizie armii macedońskiej za czasów Filipa II i Aleksandra Wielkiego, w tym zwłaszcza jej organizacji terytorialnej i związkom między przynależnością do grona towarzyszy lub pieszych towarzyszy króla a obywatelstwem macedońskim. Mimo zrozumiałych ograniczeń spowodowanych skąpą bazą źródłową książka stanowi udaną próbę ukazania instytucji macedońskich w objętym badaniami Autora okresie.