W „Księdze pytań” spotykają się dwie wielkie osobowości artystyczne: Pablo Neruda, wybitny poeta chilijski, laureat Nagrody Nobla oraz Isidro Ferrer, artysta wizualny, projektant graficzny, jeden z ważniejszych współczesnych twórców plakatu i ilustracji w Hiszpanii.
Neruda zapisywał poetyckie pytania bez odpowiedzi przez całe życie. Zostały one zebrane (74 teksty, każdy składający się z 2–6 pytań) i opublikowane po raz pierwszy w 1974 roku w Argentynie, już po śmierci poety. Zamiłowany w konkrecie Neruda pyta w nich o wszystko: zwierzęta, przedmioty, postacie historyczne, rośliny, minerały, słońce, ziemię, złoczyńców i o siebie. Pytania kieruje do świata, wiedząc, że świat – choć widział już wiele – nie będzie w stanie rozstrzygnąć jego rozterek. A jednak nie przestaje pytać, jakby z nadzieją, że ktoś gdzieś kiedyś pokusi się o odpowiedzi. Prostota i bezpośredniość niektórych pytań przywodzi na myśl dziecięce rozważania, które choć niesforne, prowokują intelekt do filozoficznego wysiłku.
Jest to proste, ale przewrotne dzieło poetyckie, w którym można odnaleźć typową dla Nerudy symbolikę, nastrój i plastyczność wizji, wszystko lekko podszyte surrealizmem.