Książka stanowi próbę syntetycznego ujęcia problematyki funkcjonowania układów kooperacyjnych w warunkach nowej ekonomii – prezentuje podstawy teoretyczne oraz weryfikacje empiryczne związane z wybranymi aspektami zarządzania zasobami niematerialnymi w perspektywie sieciowej ze szczególnym uwzględnieniem procesów dyfuzji wiedzy w relacjach współpracy.

Zawarte w niej dywagacje wpisują się w trzecią i czwartą warstwę teorii zasobowej, gdyż uwzględniają badania nad międzyorganizacyjnym uczeniem się oraz pozyskiwaniem i wykorzystywaniem wiedzy w układach kooperacyjnych. Podkreślają zmienność wiązki zasobów konstelacji uwarunkowaną dynamicznymi kompetencjami układu.

Opracowanie ma charakter naukowy o dużych walorach praktycznych. Zawiera konkretne wskazówki, procedury i narzędzia, pomocne dla zarządzających organizacjami działającymi w układach sieciowych – czyli większości menedżerów przedsiębiorstw operujących w nowej rzeczywistości gospodarki opartej na wiedzy.

Przeznaczone jest dla szerokiego grona odbiorców – przede wszystkim pasjonatów zarządzania – obejmującego teoretyków, praktyków oraz studentów.

Monografia w sposób kompleksowy odnosi się do problemu kooperacji w obszarze zasobów niematerialnych organizacji. Problem podjęty w pracy ma charakter naukowy. Jest aktualny i ważny zarówno z punktu widzenia rozwoju dyscypliny nauk o zarządzaniu i jakości (luka badawcza), jak i praktyki gospodarczej.(...)

Praca oparta jest na dobrze dobranych metodach badawczych. Autorka wskazała, że przeprowadzając studia literatury zastosowano metodę krytycznej analizy (...). Wykorzystano wnioskowanie dedukcyjne oraz indukcyjne w formułowaniu zbioru zasad ogólnych i szczegółowych regulujących dyfuzję wiedzy personalnej w warunkach układów kooperacyjnych.

Prof. Dr hab. Elżbieta Skrzypek
Wydział Ekonomiczny UMCS