To zbiór esejów dotyczący awangardowej sztuki amerykańskiej ostatnich pięciu dekad, przekorna próba Autorki - specjalizującej się dotąd w sztuce PRL-u - opowiedzenia o sztuce, którą zdefiniować można najprościej przez negację tego, do czego przyzwyczaił nas realny komunizm - sublimacji i chęci ulepszania nas przez sztukę, oporu i cierpienia, zatroskania o losy całego świata oraz kompensowania niepowodzeń i niemożności na innych, nieartystycznych polach.