Podstawowym celem pracy jest teoretyczna refleksja nad zasadami finansowania przedsięwzięć innowacyjnych podmiotów gospodarujących. Wskazano w niej na zasadność przyjęcia tak zwanego montażu finansowego, to jest środków pochodzących z różnych źródeł. Dopełniającą zasadą jest programowanie partnerstwa społecznego, a więc układu publicznego i prywatnego oraz zintegrowanego podejścia, co wynika z braku wykształconego systemu finansowania innowacji w Polsce. O sukcesie innowacji decyduje powstanie odpowiedniego modelu finansowania innowacji i specyficznego układu między poszczególnymi podmiotami (administracja państwa, regiony ekonomiczne, przedsiębiorstwa, powiązania ponadnarodowe). Konieczne są zmiany legislacyjne i instytucjonalne, które umożliwią przedsiębiorcom korzystanie zarówno z wyspecjalizowanych instrumentów wspierania finansowego, jak i współdziałania publiczno- prywatnego. Powiązania te mają być w dużym stopniu nieformalne, sieciowe, a nie hierarchiczne, i raczej wynikać z kooperacji niż ze współzawodnictwa.

Realizacja tego celu stanowi wprowadzenie do dalszych badań i praktycznych zastosowań, w tym głównie projektowania i usprawniania tworzonego modelu (modeli). Ze względu na wspomniane luki w rozważaniach teoretycznych w polskiej literaturze przedmiotu, praca ta może je częściowo wypełnić i być wprowadzeniem do dalszych badań teoretycznych i empirycznych.