Impresjonista

Na przełomie wieków, w odległym zakątku Indii, angielski urzędnik slużby
cywilnej poznaje młodą hinduskę podczas wyjątkowo ciężkiej ulewy. Dziewięć
miesięcy później, rodzi się dziecko. Jego przyszłość jawi się niepewnie.
Jasny kolor skóry Prana Natha jest odbierany jako symbol szlachetnego
urodzenia, jednakże, gdy jego prawdziwe pochodzenie wychodzi na jaw zostaje
wyrzucony z domu ojca. Sprzedany parze eunuchów, trafia do zaściankowego
Pendzabu i staje sie przynętą w dynastycznych intrygach rozwiązłego dworu
hinduskiego. W końcu ucieka do Bombaju, gdzie odnajduje się w roli Pretty
Boba, księcia dzielnicy czerwonych swiateł. Gdy przypadkiem poznaje pewnego
pijanego Anglika, w jego życiu dochodzi do niezwykłego przełomu.
IMPRESJONISTA jest historią chłopca, którego życie zbudowano na kłamstwie.
Autor stworzył niezwykle sugestywną opowieść, w sposób mistrzowski operując
wyobraźnią. W swej pierwszej powiesci przedstawił bohatera, jakiego można by
długo szukać we współczesnej prozie.
W swej niezwykle barwnej powieści, pisarz przedstawia podróż głównego
bohatera z Indii, poprzez Anglię do Afryki, poruszając problemy rasowej i
etnicznej tożsamosci. Do piętnastego roku życia, stworzony przez Kunzru
rozpuszczony Pran Nath wierzy, ze jest synem bogatego kupca z Kaszmiru i
chorej umysłowo kobiety, która umarła wydając go na swiat. Gdy na jaw
wychodzi prawda o jego pochodzeniu - fakt, ze jest synem Anglika, w związku
z czym godnym pogardy mieszańcem - zostaje wyrzucony na ulice. Po różnych
perypetiach Pran Nath trafia do Anglii, gdzie podszywa sie pod osieroconego
spadkobiercę, Jonathana Bridgemana. Z każdą przyjmowaną nową tożsamoscią,
bohater coraz bardziej zaciera swoje pochodzenie, starając się by otoczenie
dostrzegało w nim Anglika czystej krwi.
W roli Bridgemana, zakochuje się w kokietce Astarte Chapel. Gdy kobieta go
porzuca, z rozpaczy przyłącza sie do ekspedycji antropologicznej, która
wyrusza do Afryki. Dzięki sprytnemu zwrotowi akcji, jego życie zaczyna
przypominać losy jego własnego ojca. Choć pierwsze rozdziały książki nie są
najlepiej wyważone i stylem przypominają zbyt dobrze znana satyrę
oksfordzkich estetów, to juz epizod afrykański został przedstawiony z
niezwyklą siłą i lekkością. Nieczęsto można zobaczyć tego typu prozę w
dziełach debiutanckich. Dzięki talentom takich pisarzy jak Kunzru i Zadie
Smith, można przypuszczać, ze w Anglii ma miejsce przełom literacki podobny
do tego, który znamy z Ameryki Łacinskiej lat 60-tych.