Książka Olgierda Gedymina opisuje fundamentalne zmiany ustrojowe realizowanej we Francji od 1958 r. z inicjatywy i pod kierownictwem gen. Charles’a de Gaulle’a oraz znacznie bardziej rozciągnięte w czasie procesy przemian społeczno gospodarczych prowadzone pod politycznym kierownictwem Konrada Adenauera przy współpracy ministra gospodarki Ludwiga Erharda. Trwałość głównych zrębów struktur politycznych, społecznych i gospodarczych w obu wymienionych krajach wynikała także i z tego, że w początkowych okresach wdrażania wspomnianych reform partie ekip de Gaulle’a i Adenauera wygrywały kolejne wybory kilka razy pod rząd (te pierwszy trzykrotnie, ten drugi czterokrotnie). Do powodzenia i nieodwracalności zmian instytucjonalnych istotna okazała się więc ciągłość sprawowania władzy przez ekipy reformatorskie.