Praca - oparta głównie na archiwaliach - przedstawia dyplomatyczna aktywność Polski "lubelskiej" w okresie od początków uruchomienia przez ZSRR tzw. lewicowej alternatywy rozwiązania kwestii polskiej, do wyborów sejmowych w 1947 r. i wyłonienia stałego rządu. Cały ten okres, w którym nowe władze polskie działały bez formalnego mandatu ze strony społeczeństwa w postaci aktu wyborczego, umownie nazwany został „lubelskim”. Autor opisuje proces organizowania od podstaw dyplomacji „nowej” Polski, zaledwie rozpoczęty w okresie PKWN i Rządu Tymczasowego RP, którego rzeczywiste początki miały miejsce dopiero w okresie Rządu Tymczasowego RP – po przeniesieniu się władz do Warszawy. Wówczas rozpoczęte zostały prace przygotowawcze do włączenia się w proces likwidacji skutków wojny, w pierwszej kolejności konferencji pokojowej z Niemcami, a także ostatecznego ustalenia granicy zachodniej i południowej.