Armie Rzeczpospolitej w okresie rozbiorów 1770-1794

Tragiczna epopeja narodu polskiego i litewskiego rozpoczęła się wraz z przegranymi wojnami z końca XVIII wieku. W czasie panowania królów z dynastii saskiej, Rosja i Prusy ciągle mieszkały się w sprawy wewnętrzne Rzeczpospolitej. W 1768 roku wybuchła w niej wojna domowa między prorosyjskim królem a szlachecką konfederacją barską, której członkowie walczyli z równouprawnieniem innowierców i wpływami Rosji. Ich porażka doprowadziła do I rozbioru w 1772 roku. Po tym wydarzeniu podjęto próby reform wojskowych, ale niedostatecznie wzmocniona armia nie była w stanie stawić czoła kolejnej rosyjskiej inwazji z 1792 roku. Po kolejnym rozbiorze, polski i amerykański bohater narodowy próbował walki z Prusami i Rosją, wzniecając insurekcję ogólnonarodową w kwietniu 1794 roku. Po nadzwyczajnych zwycięstwach pod Racławicami i w obronie Warszawy, powstańcy zostali ostatecznie pokonani przez wojska rosyjskie pod Maciejowicami. Kapitulacja Warszawy i rozpuszczenie wojska powstańczego umożliwiły przeprowadzenie III rozbioru w 1795 roku, w wyniku którego resztę terytorium Polski zajęły Prusy, Rosja i Austria. Zawierająca barwne ilustracje praca przedstawia wojska Rzeczpospolitej Obojga Narodów w tym okresie daremnych reform wojskowych, zmierzających do uratowania państwa przed upadkiem.