Trzy preludia na flet i sopran bez tekstu zostały ukończone przez Michała Spisaka w lutym 1953 roku. Mimo że kompozycja trwa tylko cztery i pół minuty, to utwór powstawał na przestrzeni trzech lat. Odstęp czasowy między skomponowaniem pierwszego (1950) i kolejnych preludiów (1953) ma swój ślad w muzyce. Pierwsze preludium, dwa razy dłuższe od pozostałych, jest bardziej zróżnicowane, przypomina nieco inny utwór Spisaka - Duetto Concertante na fagot i altówkę. Pozostałe dwa to bardzo krótkie, proste technicznie miniatury, wyraźnie nawiązujące do twórczości kompozytorów baroku. Mimo tych różnic preludia łączy specyficzne wykorzystanie sopranu. Jest on świadomie notowany w partyturze poniżej fletu, a kompozytor wykorzystuje najczęściej tylko niski i średni rejestr tego głosu. Prawykonanie Trzech preludiów miało miejsce w 1954 roku w Kopenhadze.