Opowiadania Julii Fiedorczuk czyta się jak kobiecy niby-traktat o namiętnościach, lękach, różnie rozumianych inicjacjach, sprzężeniach i rozprzężeniach kobiecej/męskiej/ludzkiej (samo)świadomości. Autorka gra tutaj z feminizmem, porusza kwestie cielesności i płciowości, ale rozumiane szeroko, także - a może przede wszystkim - w kontekście kultury.