1966, Kansas. Rodzice zabierają dziewięciomiesięczną Philomenę Ash na basen.
Od tej chwili woda stanie się dla niej całym światem. Lepszym światem, w którym nie ma śmierci, choroby i hipokryzji.
1984, Los Angeles. Pip - jak nazwały ją koleżanki z kadry - zdobywa swoje pierwsze olimpijskie złoto i dostaje spektakularnego załamania nerwowego na podium. „Wow! - myśli, gdy rozlega się hymn narodowy. - To wszystko jest jak jakiś wielki pogrzeb!"
Jej ojciec zginął w wypadku samolotowym, starsza siostra umarła na raka. Matka nie wychodzi z domu, druga siostra to narkomanka, trzecia jest nie do zniesienia idealna.
1996, niedługo przed Igrzyskami Olimpijskimi w Atlancie. Pip łamie sobie bark.
Będzie musiała stawić czoła światu, który znajduje się poza basenem.
Opowieść pływaczki hipnotyzuje. Jest niebanalna, niezwykle obrazowa, wzruszająca, ale niepozbawiona przewrotnego poczucia humoru.

Wspaniała powieść o dojrzewaniu. Zapis przeżyć młodej kobiety, która musi przekuć swój gniew i żal na wolę zwycięstwa.
„The Boston Globe"
Proza pełna pomysłowych ujęć.
„The Independent"

Opowiadam o godzeniu się ze stratą, akceptacji zmian, pławienia się w radości z robienia tego, co kochasz. Pływanie to dla mnie synonim próbowania.
Nicole Keegan
Sukces tej cudownej powieści tkwi w głosie pełnym nie tylko młodzieńczego dowcipu, ale i niepokoju.
„The Washington Post"