Biografia Mieczysława Wolfkego to książka o człowieku zakochanym w nauce, ale też patriocie, który chciał aby Polska równoprawnie uczestniczyła w rozwoju światowej nauki. Studia i praca na Zachodzie, znajomość z Albertem Einsteinem i Erwinem Schrdingerem, a w późniejszych latach także z Luisem de Broglie'em dawały mu możliwości osiągnięcia takiego celu. Nie bał się stawiać odważnych tez, ale także dyskutować z laureatami Nagrody Nobla nad swoimi i ich koncepcjami wytłumaczenia zjawisk, szczególnie w rodzącej się na jego oczach i przy jego udziale fizyki kwantowej. Kierował Zakładem Fizyki Politechniki Warszawskiej utrzymując standardy najlepszych europejskich uniwersytetów. Wypromował wielu znamienitych fizyków zapisanych w historii polskiej nauki. Jego umysł znacznie wyprzedzał epokę konstruując wynalazki techniczne i idee naukowe, które mogły być zrealizowane i docenione dopiero po latach. Można zaryzykować tezę, że sam Nagrody Nobla po prostu nie doczekał, choć na nią zasłużył. Czytając tę biografię warto zadać sobie pytanie co zrobić, aby żaden zdolny polski naukowiec nie musiał powtarzać za Wolfkem ach gdyby mi dali choć pół miliona