Tytułowy „Jagiellończyk” to kryptonim sprawy obiektowej prowadzonej przez Służbę Bezpieczeństwa przez blisko dwadzieścia lat, pomiędzy wrześniem 1970 a styczniem 1990 r. Jej celem było gromadzenie wszelkich informacji odnoszących się do Uniwersytetu Jagiellońskiego, jego pracowników i studentów. [...] W ocenie członków PPR/PZPR oraz funkcjonariuszy UB/SB szkoły wyższe oraz instytucje naukowe, zwłaszcza Polska Akademia Nauk, były dla władz wyjątkowo niebezpieczne, ze względu na dużą koncentrację inteligencji, w znacznej mierze kontestującej zasady funkcjonowania tzw. socjalistycznego państwa. [...] Dlatego systematyczna kontrola poglądów i przekonań pracowników naukowych i studentów oraz szybka neutralizacja działań uznawanych za antysocjalistyczne i antypaństwowe stanowiły podstawowe zadania organów bezpieczeństwa w tych środowiskach (fragment Wstępu).