Powiedzieć o Krzysztofie Herdzinie, że jest muzykiem wszechstronnym i tytanem pracy, to nic nie powiedzieć. Ten pianista, kompozytor, aranżer, dyrygent i producent muzyczny równie dobrze czuje się w żywiole jazzowym (grał w zespołach Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Zbigniewa Namysłowskiego, sam jest band leaderem), muzyce współczesnej (za co był wielokrotnie nominowany do Fryderyka), filmie i teatrze. Współpracował także z największymi gwiazdami muzyki pop. Mówiąc krótko musi o potrzebach publiczności wiedzieć coś, czego inni nie wiedzą.
Okazuje się, że wie też coś o kompozycjach Ignacego Jana Paderewskiego wysłyszał w nich znakomity zaczyn do jazzowej reinterpretacji i śmiałych improwizacji. Zachowując wierność duchowi oryginałów w tym słynnego Menueta G-dur Herdzin nie tylko daje popis pianistycznej wirtuozerii, ale szuka dla kompozycji trzeciej drogi, pomiędzy szlachetną koturnowością muzyki poważnej, a żywiołowością i humorem właściwym jazzowi. To nie nagranie studyjne, ale live dźwięków o takiej temperaturze nie nagrywa się w warunkach laboratoryjnych.