Książka, która towarzyszyła wystawie zorganizowanej w 2005 roku przez Muzeum Architektury we Wrocławiu, przedstawia historię kształtowania Terenów Wystawowych na Szczytnikach oraz genezę powstania Hali Stulecia - przełomowego dla historii architektury XX wieku dzieła Maxa Berga, jedynego wrocławskiego obiektu wpisanego na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Hala Stulecia od momentu powstania uznana za jeden z najbardziej znaczących symboli miasta i wyjątkowy przykład architektury modernistycznej.
Decyzja o budowie Hali Stulecia zapadła w czerwcu 1911 roku. Jej otwarcie, na które przybył następca tronu cesarskiego, odbyło się 20 maja 1913 roku. Trudno przecenić wrażenie, jakie Hala Stulecia, uznana przez wielu badaczy za kamień milowy w historii architektury najnowszej, wywarła na współczesnych jej odbiorców. Teoretycy i krytycy architektury zwracali uwagę na rozpiętość kopuły Hali, większą od skali wszystkich powstałych wcześniej kopuł budowli historycznych (Panteon, Hagia Sophia czy Bazylika św. Piotra), podkreślali odkrywczość konstrukcji i rewolucyjne zastosowanie nowych materiałów.