Teoria tłumu i chaosu to relatywnie nowe sposoby opisu i wyjaśniania zjawisk w różnych dyscyplinach naukowych, także w naukach społecznych. Mogą kojarzyć się z tymi zjawiskami w organizacjach czy społecznościach różnego typu, które mają raczej wymiar niepożądany, negatywny, gdyż rodzą asocjacje z brakiem reguł, nieuporządkowaniem, anarchią, nieprzewidywalnością. W szczególności od XIX wieku traktowano tak teorię tłumu. Młodsza od niej teoria chaosu pozostaje z kolei w sprzeczności z klasycznym, synoptycznym, zaplanowanym podejściem do sterowania takimi systemami, jak chociażby organizacje, w sprzeczności z omnipotencją kadr kierowniczych. Okazuje się jednak, że owe inspirujące prądy intelektualne mogą rodzić dla zarządzających organizacjami ważne implikacje, bez których zarządzanie pozostaje mniej efektywne, niż jest to potencjalnie możliwe. Obydwie teorie są użyteczne z tego punktu widzenia dla kadr kierowniczych i zostały omówione w prezentowanej publikacji.