Jedno z najważniejszych dzieł niemieckiego mistyka Jakuba Böhmego, które wywarło olbrzymi wpływ na kształtowanie się nowożytnej i nowoczesnej filozofii niemieckiej.

Autor przedstawił w nim za pomocą opracowanego przez siebie języka, pełnego odwołań do mitologii i scen biblijnych, filozoficzno-mistyczną wizję tego, czym jest życie, jakie są jego filozoficzne "zasady" czy też "principia" i w jaki sposób w życiu przenikają się pierwiastki dobra i zła. Najważniejszy w tym dziele jest opis samego procesu wyłaniania się sprzecznych ze sobą zasad, a następnie znoszenie konfliktu między nimi. Rozważaniami tymi Böhme utorował drogę rozwojowi nowożytnej dialektyki, w tym filozoficznemu systemowi Hegla.

Powstała u zarania nowożytnej filozofii gnoza Böhmego pozostaje do dziś jednym z najmniej poznanych, a zarazem najbardziej fascynujących fenomenów zachodniej duchowości.