Świat na brudno. Szkice o poezji i krytyce to silva rerum, w której znaleźć można wypowiedzi bardzo się różniące: artykuły o charakterze akademickim, ujęcia panoramiczne i syntezy, a obok nich – krytycznoliterackie domysły, szkice szkiców, polemiki, recenzje oraz komentarze do życia literackiego. Ów las tekstów nie rośnie jednak dziko. Porządkują go podstawowe dla Śliwińskiego pytania: gdzie dzisiaj jest miejsce poezji? gdzie w poezji jest miejsce rzeczywistości? jak wiersze opierają się wpływowi rynku, polityki i mediów? Tytułowy świat na brudno nie jest, zdaniem autora, światem gorszym. Przeciwnie! Wielość języków, niesforne bogactwo wrażliwości, krytycyzm i opór stawiany przez poetów gotowym receptom na życie i sztukę, wszystko to daje liryce polskiej siłę przetrwania. Śliwiński bywa nieufny wobec starych i nowych wielkości, niecierpliwy, a nawet niesprawiedliwy, lecz nigdy nie jest do poezji zniechęcony. „Czytanie wierszy jest dla mnie niekończącą się wyprawą w nieznane, do której zapraszam Czytelnika tej książki” – mówi.