„Książka wyrasta z przekonania, iż poznanie dziedzictwa kulturowego na terenach dawnej Rzeczypospolitej, poza obecnymi granicami kraju, m.in. zagadnień polsko-inflanckich, konieczne jest do stworzenia nowego, pełnego oglądu polskiego romantyzmu. Podkreślenia wymaga także fakt, iż praca ta ma charakter interdyscyplinarny i dzięki temu może być interesująca zarówno dla literaturoznawców, jak historyków, językoznawców, bibliografów, badaczy kultury oraz dla zagranicznego odbiorcy, a użyta tam metodologia stanowi połączenie tradycji z nowoczesnością. […] książka ta nie tylko stanowi ciekawą i przyjemną lekturę, ale także wypełnia na naszym rynku wydawniczym publikacji naukowych wyraźną, choć chyba niezbyt uświadamianą sobie lukę, dotyczącą romantycznej kultury dawnych Inflant Polskich […]”.
Z recenzji wydawniczej prof. zw. dra hab. Jacka Lyszczyny

„W swoim rzetelnym i obszernym opracowaniu p. Rączka przeprowadziła szereg kwerend archiwistycznych i poszukiwań bibliotecznych, które pozwalają jej niezwykle pogłębić wiedzę o historii i kulturze dawnych Inflant Polskich, a także opowiedzieć o sprawach dotychczas badaczom nieznanych. Posługując się naprawdę imponującymi zdobyczami w postaci nieznanych rękopisów i rzadkich druków, Autorka osadza kulturę polsko-inflancką na mocnym fundamencie tekstów oryginalnych, korespondencji, publikacji uznawanych za zaginione itp., nierzadko prostując błędy i nieostrożności poprzedników […]. Dzięki temu rozprawa o polsko-inflanckim romantyzmie nie tylko posiada odpowiedni ciężar naukowości, ale i przynosi sporo nowości, a także odkryć na miarę rewelacji. […] Obraz kultury polsko-inflanckiej, jaki się z tej panoramy wyłania, musi zaimponować każdemu badaczowi peryferii, pograniczy i małych ojczyzn. Musi też skłonić do postawienia pytań o sposoby i możliwości skutecznego badania tego typu zjawisk na mapie kultury europejskiej, a w szczególności na mapie kultury literackiej. […] Na tym też polega w moim przekonaniu jedna z największych zalet książki: rozszerzenie pojęcia romantyzmu polskiego zarówno pod względem geograficznym, jak i kulturowym oraz czasowym. Chcąc uchwycić amorficzną kulturę peryferii, zmuszeni jesteśmy do tego typu weryfikacji naszych perspektyw badawczych. […]”
Z recenzji wydawniczej dra hab. prof. UJ Krzysztofa Zajasa