Zamierzeniem autora było ukazanie czytelnikowi portretu słowiańskiego pogaństwa, znanego nam głównie ze źródeł pisanych i ludowych podań, w mniejszym stopniu ze źródeł archeologicznych. Bohaterem swojego wywodu uczynił Peruna – bóstwo grzmotu. Książka podejmuje próbę usystematyzowania dotychczasowych ustaleń oraz przedstawienia go w szerszym kontekście. Wychodząc od teorii G. Dumézila o trzech funkcjach spełnianych przez panteon indoeuropejski, wypracowuje własną koncepcję, w której obok postaci reprezentujących funkcje władzy (Weles, Trzygłów, Św. Mikołaj/Św. Sawa/Św. Jurij), siły (Perun, Światowit, Ilja Muromets, prorok Eliasz) i produkcji (m.in. Jarovit, Mikula Seljanič, Jarylo, Kupalo, Kostroma) występują też niebiański ojciec bogów (Swarog, Svjatogor) oraz matka bogów (Mokosz, Siwa, Św. Paraskewa).
Od redakcji