Monografia koncentruje się na zagadnieniu, czym jest międzynarodowa komunikacja prawnicza oraz jaki jest jej paradygmat i znaczenie.

Z subiektywnego punktu widzenia, a więc z punktu widzenia badaczy prawa i językoznawstwa, cel międzynarodowej komunikacji prawniczej ogranicza się do rozróżniania i zdobywania wiedzy o danym reżimie prawnym oraz ustalania kanałów i technik efektywnej komunikacji. Ze społecznego punktu widzenia cel międzynarodowej komunikacji prawniczej ogranicza się do rozwoju wiedzy odnoszącej się do zrozumiałości prawa i przyczyniania się do jego spójności.

Celem monografii nie jest wypracowanie filozoficznego gruntu do refleksji nad społecznym modelem komunikacji. Nie jest też ona głosem w dyskusji nad genezą pojęcia komunikacji. Granice przedmiotowych badań wyznaczają prawo i lingwistyka. Przeprowadzone badania nie uwzględniają innych dyscyplin, takich jak psychologia czy socjologia, pomimo ich oczywistego potencjału przyczyniania się do objaśniania i urzeczywistniania międzynarodowej komunikacji prawniczej. Rozważania są zakorzenione w założeniach teoretycznych i prowadzą ostatecznie do wniosków teoretycznych, jednak wymagają wkładu empirycznego. Praca nie zajmuje się zatem dogłębnym i kompletnym referowaniem dorobku teoretyków prawa, lecz ma na celu pragmatyczne wykorzystanie wybranych aspektów ich myśli, bez szerszego omówienia odniesień do komunikacji jako takiej. Dyskusja celowo wyklucza kwestie wielojęzyczności i tłumaczenia prawniczego, ponieważ ten aspekt jest od dawna przedmiotem badań przedstawicieli lingwistyki, a niekiedy także nauk prawnych.