Immanuela Kanta Nauka o cnocie ukazała się po raz pierwszy w 1797 r. jako część druga po wydanej niedługo przedtem Nauce o prawie (Rechtslehre) jego Metafizyki moralności. Kant rozwija w niej i konkretyzuje swoje najistotniejsze idee z filozofii morlaności, przedstawione już w Uzasadnieniu metafizyki moralności (1785) i Krytyce praktycznego rozumu (1789), przy czym wyraźnie wykracza poza przeważającą w tych wcześniejszych dziełach refleksję nad formalnymi zasadami etycznymi, zwracając się w większej mierze ku etyce szczegółowej i rozpatrując różne specyficzne typy obowiązków, jakie człowiek ma spełniać w stosunku do innych i wobec samego siebie. Wydawane tłumaczenie będzie pierwszym polskim przekładem tej ważnej rozprawy, rzucającej wiele światła na całą praktyczną filozofię niemieckiego klasyka.