Królestwa Merowingów 450 - 751 Władza - społeczeństwo - kultura

Znakomite ukazanie procesu kształtowania się wczesnośredniowiecznego świata europejskiego.
Książka Iana Wooda w kompleksowy i interesujący sposób przedstawia dzieje panowania dynastii Merowingów. Autor ukazuje problematykę gospodarczą, społeczną, prawną, kulturową i religijną tej epoki w ujęciu chronologicznym, za punkt ogniskujący przyjmując moment historyczny, w którym dane wydarzenie zostało w najlepszy sposób udokumentowane. Na uwagę zasługuje także charakterystyka kobiet, pełniących ważne funkcje na scenie politycznej.



Jakimi władcami byli królowie z rodu Merowingów?
Jaką rolę w polityce władców merowińskich odgrywał Kościół?
Czy po upadku Cesarstwa Rzymskiego można było dostrzec jego dziedzictwo w państwie Franków?


Ian Wood, wysoko ceniony historyk zajmujący się dziejami wczesnośredniowiecznej Europy, w niezwykle zajmujący sposób przedstawia historię dynastii Merowingów. Dokonuje krytycznej analizy źródeł i stara się zrekonstruować najbardziej prawdopodobny przebieg opisywanych wydarzeń. Zachowując chronologiczny porządek wywodu ukazuje dzieje Merowingów począwszy od ich legendarnego eponimicznego przodka Meroweusza, poprzez ekspansję za czasów Chlodwiga I, okres wojen domowych, odnowienie potęgi za Dagoberta I kończąc na przejęciu władzy przez Pepina III Krótkiego z rodu Karolingów. W barwny i dynamiczny sposób prezentuje liczne walki, sojusze, spiski królewskie, konflikty władców z arystokracją, relacje merowińskich królów z Kościołem i Cesarstwem Bizantyjskim, mechanizmy władzy i jej dziedziczenia, organizację kościelną, prawodawstwo, gospodarkę a także (lub : przedstawia role i )sylwetki wpływowych kobiet na dworze Merowingów.

Wraz z podbojem Burgundii proces przejmowania przez Franków władzy w Galii był prawie ukończony. (...) Królestwo Merowingów okrzepło i było stabilne i obejmowało większość terytorium dzisiejszej Francji z wyjątkiem dawnej rzymskiej prowincji Septymania leżącej między deltą Rodanu a Pirenejami, która do VIII w. pozostała pod władzą Wizygotów oraz Bretanii, która była raczej strefą wpływów Franków niż częścią ich królestwa. Na wschodzie Merowingowie kontrolowali romańsko- i germańskojęzyczne obszary dzisiejszej Szwajcarii oraz Belgii, Luksemburga i Nadrenii, a na północy ich terytorium rozciągało się co najmniej po Utrecht. (...) W okresie pomiędzy dojściem do władzy przez Chlodwiga w roku 481 a zdobyciem Prowansji w 537 Merowingowie stworzyli jedno z najsilniejszych państw sukcesyjnych Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie. Z czasem ich królestwo miało się stać największym z nich.

Z tekstu