Zmiany w najnowszym wydaniu

Komentarz zawiera rozszerzony dział poświęcony pracom skazanego na cele społeczne, w tym wykonywanie
pracy, zatrudnienie skazanego oraz sposób jego wynagradzania. Sporo uwagi Autor poświęcił rozwojowi kulturalnemu
i edukacji skazanych, zarówno w zakładach karnych, jak i poza zakładem, a także możliwości dostępu do informacji,
kultury i oświaty.
Poszerzony został również komentarz dotyczący części wojskowej, odpowiedzialności żołnierzy
oraz ich przełożonych i wykonanie kary.

Wielokrotne odwołania do ustaw

Autor poświęcił dużo uwagi ustawie o wykonywaniu kary pozbawienia
wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego
(t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 142, poz. 960), w tym:

podmiotom odpowiedzialnym za nadzór nad skazanym,
odwołaniu możliwości dozoru poza zakładem karnym,
prawom i obowiązkom osób najbliższych przebywających ze skazanym
podczas trwania dozoru poza zakładem karnym w systemie dozoru
elektronicznego.

W publikacji znajdziemy również komentarz do ustawy o bezpieczeństwie
imprez masowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 611), w tym przede wszystkim do:

instytucji zakazu wstępu na imprezy masowe,
możliwości wydania takiego zakazu,
podmiotów odpowiedzialnych za wydanie zakazu
oraz możliwości odwołania zakazu.

Wygodna struktura

Dla wygody Czytelników, ułatwiając szybką orientację w tekście, niniejszy Komentarz wyróżnia się szczegółową
strukturą wewnętrzną, z precyzyjnym, przejrzystym i jednolitym podziałem zagadnień. Komentarz w sposób
jasny i przejrzysty pozwala na rozwiązanie pojawiających się w praktyce problemów związanych z wykładnią przepisów
zawartych w Kodeksie karnym wykonawczym.

Książka jest adresowana do:

praktyków prawa: adwokatów, radców prawnych, sędziów,
dyrektorów aresztów śledczych, zakładów karnych, Centralnych Ośrodków Szkolenia Służby Więziennej,
sądowych kuratorów zawodowych, wojskowych kuratorów społecznych, dowódców jednostek wojskowych,
doktorantów, aplikantów zawodów prawniczych i studentów.

Aktualny stan prawny

Niniejsze wydanie, poszerzone o najnowsze poglądy doktryny, uwzględnia również omówienie
ostatnich zmian, m.in.:

ustawy z 24.5.2013 r., zmiana ma charakter porządkowy, dostosowujący do przepisów ustawy o środkach
przymusu bezpośredniego i broni palnej; zgodnie z ustawą środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej
używa się lub wykorzystuje się w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę, o użyciu środka przymusu
bezpośredniego lub broni względem tymczasowo aresztowanego zawiadamia się bezzwłocznie organ, do którego
dyspozycji pozostaje aresztowany; zmiana weszła w życie 6.6.2013 r.;
ustawy z 27.9.2013 r., zgodnie z którą należności sądowe będą egzekwowane dopiero po zaspokojeniu
zasądzonych roszczeń cywilnych mających na celu naprawienie szkody lub zadośćuczynienie za doznaną
krzywdę; ponadto wprowadzono obowiązek informowania skazanego oraz tymczasowo aresztowanego
o konsekwencjach wynikających z art. 139 § 1 KPK; zmiany te wejdą w życie 1.7.2015 r.;
wyroku TK z 26.2.2014 r., zgodnie z którym art. 115 § 7 dotyczący opieki medycznej skazanego
uznany został za niekonstytucyjny; przepis ten utraci moc prawną 8.3.2015 r.

Dla czytelników tego komentarza
darmowy dostęp do aktów prawnych on-line!

Jeżeli w najbliższym czasie którykolwiek z aktów prawnych dostępnych dla Czytelników tej pozycji
zostanie zaktualizowany, istnieje możliwość bezpłatnego dostępu on-line do wersji ujednoliconych
zawierających te zmiany!