Mająca miejsce w 58 r. przed Chr. kampania Cezara przeciwko Ariowistowi stanowi niewątpliwie jeden z najciekawszych etapów podboju Galii. Po zatrzymaniu migracji Helwetów i ich sprzymierzeńców Cezar wykorzystał nadarzającą się sposobność i dokonał agresji na niedawno utworzone państwo swebskie. Okazało się jednak, że pomimo początkowego zaskoczenia Ariowist i jego wojownicy stawili Rzymianom twardy opór. Germańskiemu władcy udało się nawet wymanewrować Cezara, choć ostatecznie zdecydował się przyjąć walną bitwę, która zakończyła się jego porażką. Klęska była kompletna, a państwo założone przez Ariowista w krótkim czasie odeszło w niebyt.
Autor podjął próbę ukazania opisywanego konfliktu w kontekście przemian zachodzących ówcześnie na terenach zachodniego Barbaricum. Z tego względu szczególny nacisk położył nie tylko na odtworzenie przebiegu wojny, ale również na ukazanie znaczenia galijskiego królestwa Swebów. Ich obecność po drugiej stronie Renu nie była bowiem tak rewolucyjna, jak chcieliby tego żyjący na przełomie XIX i XX w. historycy. Co więcej, autor pokusił się także o kompleksowe opisanie wojskowości germańskiej na przełomie er – warto podkreślić, że jest to pierwsza tego typu inicjatywa w polskiej historiografii.