Autorka potraktowała filmy dokumentalne powstałe w okresie popaździernikowej odwilży jako źródło historyczne do nakreślenia obrazu społecznych problemów i patologii lat 1956–1958. Częściej zdarza się, że twórca filmowego lub radiowego dokumentu korzysta z wiedzy historyka. W tym wypadku historyk sięgnął po obrazy filmowe „czarnej serii”, stworzone w krótkim okresie rozluźnienia zakazów komunistycznej cenzury.