Praca nowatorska, wręcz obrazoburcza, wnosząca nowe odczytania Miłosza-poety, wprowadzająca zamieszanie w badania nad jego twórczością, ożywiająca je, wnosząca nowe wątki, prowokująca do dyskusji i myślenia. Pierwsza próba zastosowania koncepcji de Mana w analizie polskiej literatury modernizmu pojętego jako formacja kulturowa (XX wiek). Właściwości i osobliwości tekstów Miłosza rozważane są przede wszystkim na gruncie teoretycznym, a nie na płaszczyźnie poetyki historycznej.