Kucyk najczęściej kojarzy się z koniem, który występuje w cyrku albo ciężko pracuje,

nosząc tabuny przedszkolnych dzieci na swoim grzbiecie w ramach atrakcji na Dzień Dziecka.

Mały smutny koń, tak go do tej pory postrzegałam, aż zobaczyłam czarnego kucyka z białą plamką na czole, którym opiekuje się Sylwia Stano.

Zobaczyć konie w lesie, na wolności, bez siodła to jest inna bajka.

Kucyk Sylwii jest słodki, ale ma charakterek. Chodzi za nią krok w krok. Uwielbia jabłka i inne przysmaki.

Sylwia poświęciła kucykowi dużo czasu, żeby zdobyć jego zaufanie.

Teraz, kiedy na nich patrzę, to myślę, że oddałby za nią wszystkie jabłka świata i poszedł za nią wszędzie.

Piękna relacja człowieka i zwierzęcia.

W książce ważnym bohaterem jest też Janek, chłopiec, który mieszka przy ulicy Niepoprawnej.

Uwielbia mówić. Mówi naprawdę dużo. I grać w szachy. Kiedy w domu pojawia się kucyk, Janek ma kompana do rozmów.

I to są cudowne dialogi. Jest też Maja, nowa koleżanka Janka.

Opowiadania napisane są prosto, lekko, dowcipnie. Jest w nich dużo fajnych scenek z życia rodziny 2+2+kucyk.

Z każdą historyjką poznajemy charakter kucyka, jego upodobania, ulubione menu. Kucyk nade wszytko mówi, a jego zdania to złote myśli.