Książka jest wspomnieniem pięknych chwil rodziców i rodzeństwa, które spędzili z niepełnosprawnym Karolem, i tego, co trudne, aby pokazać, że można, że się da, że trzeba chcieć Jest też świadectwem zaufania Bogu, że urodzenie niepełnosprawnego dziecka i opieka nad nim nie tylko ma sens, ale jest też szczególną misją.
Jan Paweł II mówił często, że dzieci są darem dla rodziny, źródłem nadziei i natchnieniem. I tak jest również w tym przypadku. Karol zainspirował swojego brata Pawła, który stworzył wiele projektów dla dzieci niepełnosprawnych i z wielkim oddaniem pracuje na ich rzecz, o czym również możemy przeczytać w książce.