Sztuka pięknego pisania listów zgłębiana była na uniwersytetach, w szkołach, a w edukacji społecznej formowana poprzez przeróżne podręczniki i poradniki. Szlachcic włączał do własnych materiałów archiwalnych (sylwy, raptularze, diariusze) z kunsztem opracowane listy jako teksty wzorcowe, skrupulatnie też gromadził korespondencję własną, często kopie listów wysłanych i listy otrzymane, pozostawiając nam w spadku interesujący dwugłos z wieków minionych. Stąd też badacze kultury literackiej i życia społeczno-politycznego w epokach dawnych dysponują ciągle niewyczerpanymi zasobami przekazów epistolarnych, które stwarzają szanse dotarcia do często nieznanych lub zapomnianych ludzi i spraw naszej historii. (Z recenzji prof. Renardy Ocieczek)