Część I niniejszej książki poświęcona jest błogosławionemu ks. Władysławowi Bukowińskiemu, postaci fascynującej i inspirującej, ale wciąż nie dość znanej w swej ojczyźnie. Cudem uniknąwszy rozstrzelania, wielokrotnie aresztowany i skazywany, nieustannie realizował swoje powołanie nawet w najtrudniejszych warunkach. ",Błogosławiony troszczył się o życie wieczne innych, także w łagrach, nie bacząc na grożące mu niebezpieczeństwo śmierci. Według naocznych świadków, w obozach nie tylko spowiadał, jak nieliczni kapłani, ale też miał odwagę regularnie odwiedzać więźniów w obozowym szpitalu, aby ciężko chorych i umierających przygotować na śmierć i przejście do życia wiecznego. Także w czasie próby rozstrzelania w Łucku, jak sam wspomina, rozgrzeszał konających. Oznacza to, że troszczył się o życie wieczne czy zbawienie innych, bez względu na jakiekolwiek przeszkody, zagrożenia i konsekwencje. Traktował bowiem poważnie zasady katolickiej eschatologii",. Ani w roku 1956, ani później, nie skorzystał z możliwości powrotu do Polski. Do końca służył tam, gdzie był najbardziej potrzebny tym, którzy go szczególnie potrzebowali, często całymi latami oczekując na możliwość spowiedzi i Eucharystię. Część II przypomina o próbie tworzenia w II Rzeczypospolitej wschodniej gałęzi jezuitów i nadania nowej dynamiki Unii kościelnej, zawartej pod koniec XVI w. Na tym polu szczególnie zasłużonym było czasopismo ",Oriens",, które dokumentowało wydarzenia z życia Kościołów wschodnich. Autor prezentuje spis tematów poruszanych na łamach tego dwumiesięcznika, ukazującego się od 1933 do 1939 roku. Jest to opracowanie wstępne, na tyle jednak interesujące, żepobudza do dalszych badań i być może zainicjuje pracę nad monografią ",Oriensu",.
Szybka wysyłka
