Bezokolicznik w języku ukraińskim i jego polskie odpowiedniki Ujęcie morfosyntaktyczne

Niniejsze studium poświęcone jest morfosyntaktycznej ekwiwalencji przekładu przedstawionej na przykładzie ukraińskiego bezokolicznika w tłumaczeniu na język polski oraz charakterystyce funkcjonowania tej formy czasownika w obydwu językach. Reprezentatywny materiał językowy zaczerpnięty ze współczesnej literatury ukraińskiej oraz ich polskich przekładów, a także wyniki szczegółowo przeprowadzonej analizy mogą posłużyć jako podstawa faktograficzna do kontynuowania badań w aparacie konceptualno-metodologicznym lingwistyki kognitywnej, zwłaszcza w odniesieniu do kwestii kognitywnych funkcji części mowy z zastosowaniem pogłębionej analizy semantycznej. Ponadto mogą być użyteczne w glottodydaktyce przy przygotowaniu podręcznika języka polskiego wraz z ćwiczeniami dla użytkowników języka ukraińskiego. Temat monografii jest ważny w aspekcie typologicznym, tłumaczeniowym i dydaktycznym.
Książka stanowi niezaprzeczalny i znaczący wkład w budowanie fundamentu ukraińsko-polskiego przekładoznawstwa oraz glottodydaktyki, zawiera ważny i rzetelnie przeanalizowany materiał empiryczny, służący praktycznemu wyznaczeniu ekwiwalencji struktur gramatycznych w badanych językach oraz dalszemu rozwojowi teorii gramatyki kognitywnej.
Z recenzji dr hab. Oleny Pchelintsevej
Joanna Patyk – adiunkt w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, absolwentka filologii rosyjskiej na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie oraz filologii ukraińskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim.