Stworzenie w miarę silnej i stałej armii z zapewnioną regularną płacą było niemal tradycyjnym postulatem stronnictw dworskich formujących się przy kolejnych władcach Rzeczypospolitej w XVII w. Sytuacja, jaka wytworzyła się w pierwszych dwóch dekadach XVIII w., sprawiła, że powołanie takiej armii stał o się realne za sprawą przyzwolenia społeczeństwa szlacheckiego, znużonego wieloletnią wojną i permanentnymi problemami z nieopłaconym wojskiem. Niniejsza książka poświęcona jest armii, którą bez żadnych wątpliwości można uznać za regularną i państwową.
Utrzymywana była ze świadczeń finansowych ustanowionych dla całego państwa. Pozostawała pod stałą i pełną komendą hetmanów oraz króla, a także podlega a kontroli ze strony sejmu i specjalnie powołanego w tym
celu Trybunału Skarbowego. W skład tej armii wchodziły oddziały, których istnienie zostało zagwarantowane konstytucjami sejmowymi i mogły zostać zwinięte tylko na podstawie uchwały kolejnego sejmu.
W praktyce istniały one przez okres od 1735 do 1763 r.