Żal mi kota

Niełatwa jest dola niewielkiego zwierzątka – na tyle niełatwa, że może go być żal. Jesienią brudzi sobie łapki w błocie, zimą brodzi w głębokich zaspach, wiosną przedziera się przez chaszcze, a latem musi znosić niemiłosierny upał. Z pewnością nikt z Was mu się nie oprze – podobnie jak narrator – i z radością go przygarnie, szczególnie że ten zwierz robi wiele dobrego…

Każdy przygarnięty kot to wsparcie finansowe dla Domowego Hospicjum Dziecięcego „Promyczek” w Otwocku.

Znowu buro, znowu słota
Człowiek się co nieco nudzi
A najbardziej żal mi kota
Bo się biedak stale brudzi

Słońce wcześnie już zachodzi
Przeminęła jesień złota
Kot po bruzdach z trudem chodzi
Więc najbardziej żal mi kota