„You Could Have It So Much Better” brzmi oczywiście jak płyta Franza, a jednak bardzo odmiennie niż debiut. Jest bogatsza rytmicznie, więcej tu melodii- słychać, że grupa nie straciła nic z młodzieńczej charyzmy, ale przez lata które upłynęły od wydania debiutu nabrala też nieco pewności siebie – odwagi w realizowaniu swych najciekawszych pomysłów. Szkoci nie chcieli się powtarzać – już na długo przed sesjami mówili: „co to za zabawa nagrać drugi raz tę samą płytę?” Słuchali najróżniejszej muzyki i chcieli by płyta odzwierciedlała najróżniejsze fascynacje. Wspominają, że w przerwach między nagraniami – wraz z producentem Richem Costeyem – toczyli pełne pasji rozmowy przy winie o życiu, wspominali historie ze szkoły, głównie jednak opowiadali o swych ulubionych płytach : od Boba Dylana, Syda Baretta, Silver Apples, Bowiego po Public Enemy czy Kanye Westa. Z kolei Rich mówi: „Moim zadaniem było po prostu wychwycić te emocje, które rodzą się gdy oni w czwórkę siedzą wspólnie w jednym pokoju. Nie było żadnych innych zasad poza główną: jeśli coś brzmi dobrze, zróbmy to”?Dlatego druga płyta w dorobku grupy, mimo upływu wielu, lat brzmi tak ekscytująco!