Wiersze na wietrze Szkice, notatki

„Wiersze na wietrze” Pawła Próchniaka to błyskotliwe i głębokie wprowadzenie w świat twórców, którzy na przełomie XX i XXI w. odnowili poetycką polszczyznę.
Książka wskazuje trzy zasadnicze nurty nowej poezji i portretuje najwybitniejszych przedstawicieli każdego z nich.
Marcin Świetlicki to w ujęciu Próchniaka najwszechstronniejszy, najbardziej intrygujący pośród odnowicieli poezji egzystencjalnego doświadczenia; Artur Szlosarek zjawia się tutaj jako poeta metafizycznego niepokoju; Andrzej Sosnowski pokazywany jest jako najważniejszy z twórców odsłaniających nieprzezroczystość języka i badających granice poezji. Przedmiotem uwagi są też inni ważni poeci ostatnich lat: Jacek Podsiadło, Wojciech Bonowicz, Tomasz Różycki…
Paweł Próchniak przygląda się wierszom nowych poetów z bliskiego dystansu, czyta je uważnie, nie omija żadnej warstwy i żadnego odcienia ich znaczeń. Tak postępując, prowadzi nas w sam środek indywidualnych poetyckich doświadczeń. W nowej poezji ciekawi go pragnienie wewnętrznej niezależności, gest przekraczania tego, co oczywiste, chęć zbliżenia się do tego, co nieuchwytne. Może dlatego znakiem szczególnym całej nowej poezji czyni Próchniak metaforykę powietrza, wiatru, obłoków. Niewielu krytyków potrafi dziś czytać nową poezję równie przekonująco i wydobywać z niej tak istotne treści.  (prof. Marian Stala)