W literaturze przedmiotu popularne jest stanowisko zakładające, iż nie sposób przed drugą połową XVIII wieku znaleźć wyrażeń takich jak „prawa ludzkie” czy też „prawa człowieka”. Ponadto znaczna część badaczy przyjmuje, że koncepcja praw człowieka rozwijać się zaczęła, począwszy od walk burżuazji z monarchią absolutną. Wskazuje się przy tym na takie dokumenty, jak Habeas Corpus Act (1619) czy Bill of Rights w Wielkiej Brytanii, amerykańską Deklarację niepodległości (1776) i Konstytucję (1791), a w końcu francuską Deklarację Praw Człowieka i Obywatela (1789). Niektórzy z autorów cofają się dalej w przeszłość i uznają, że pierwszy dokument, który dotyczył problematyki, dziś określanej jako prawa człowieka, to angielska Magna Carta z 1215 roku. Niezależnie od tego, czy interpretacja taka znajdzie uzasadnienie, warto pamiętać, że analiza rozwoju określonej idei obejmować może nie tylko próbę odnalezienia bezpośredniego jej wyrażenia, ale również próbę (podjętą w tej pracy) odpowiedzi na pytanie o źródła (czy też raczej pierwociny, by użyć terminologii K. Opałka i W. Osiatyńskiego), które na kształt idei bezpośrednio wpływały.

Z Wprowadzenia