Andrzej Kopacki jest uważnym obserwatorem, kimś pełniącym wśród polskich autorów jego generacji rolę kryminologa. Niepozorne detale – kajdanki, kępa krzaków, europejska flaga w ogrodzie – rozpalają poetyckie spojrzenie na większą całość.
To poezja zręcznego wywodu, jak na rzymskim forum, z nutą melancholii i subtelnej empatii. Oraz sarkazmu w wierszach „po sezonie”, które odmalowują obraz nowej, rozdartej politycznie Polski. I nie są głosem z ubocza.
Durs Grünbein
Andrzej Kopacki (ur. w 1959 r.) – eseista, poeta, tłumacz, literaturoznawca, redaktor „Literatury na Świecie”. Pracuje w Instytucie Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Wyróżniony niemiecką nagrodą promocyjną im. Mörikego (2006), Nagrodą Poetycką imienia K.I. Gałczyńskiego Orfeusz za tom poetycki Sonety, ody, wiersze dla Marianny (2021) oraz nagrodami dla tłumaczy, m.in. Fundacji Roberta Boscha (2000) i „Europejski Poeta Wolności” (2012). Mieszka w Warszawie. Opublikował m.in. tomy esejów: Liryka Hansa Magnusa Enzensbergera (1999), Spod oka (2002), Literatura samonegacji (2009), Muszle w kapeluszu (2012), Rozmowa o drzewach (2016), Praca Kaliope. Eros i narracja (2020), 21 wierszy w przekładach i szkicach (2021) oraz tomy wierszy: stan przejścia (2002), Chansons de gestes (Austria 2005), Kreski (2006), An der Ampel (Austria 2011), Bisweilen andere Launen (Niemcy 2017), Inne kaprysy (FLiHB / FORMA 2019), Sonety, ody, wiersze dla Marianny (FLiHB / FORMA 2020), Gra w hołybkę (FORMA 2022). Autor sztuki teatralnej Kokaina (2003) oraz napisanej wspólnie z Anną Górecką powieści Dwoje (2017). Redaktor i współtłumacz zbioru wierszy Hansa Magnusa Enzensbergera Ausgewählte Gedichte / Utwory wybrane (2001) oraz Bertolta Brechta Ten cały Brecht (2012). Na język polski przekładał utwory takich autorów jak: Gottfried Benn, Durs Grünbein, Michael Krüger, Max Weber, Walter Benjamin i Golo Mann.