Monografia zawiera korespondencję wybitnego pedagoga, kierownika pierwszej Katedry Pedagogiki w Polsce, prof. Zygmunta Mysłakowskiego z poetką i pisarką, Joanną Kulmową. Korespondencja prowadzona jest w latach 1963–1971 i obejmuje 88 listów. Autorka wprowadza w monografii nowy termin naukowy: pedagogika epistolarna. Umieszcza go w kontekście pedagogiki kultury i uzasadnia jego celowość. Artyzm listów Mysłakowskiego polega na zespoleniu myśli artystycznej z myślą pedagogiczną. Wyobraźnia twórcza Mysłakowskiego łączy się z pedagogiką kultury, której fundamentem jest wychowanie na dobrach kultury oraz kształcenie jako przeżywanie wartości i powinności kulturalnych. Prof. Zygmunt Mysłakowski zaliczany jest do „Wielkiej Pokoleniowej Czwórki Pedagogów”, obok Bogdana Nawroczyńskiego, Kazimierza Sośnickiego i Stefana Szumana. Joanna Kulmowa, poetka i pisarka, wyróżnia się renesansowym talentem, ogromną poetycką kulturą na tle literatury polskiej i europejskiej. Wieloletnia korespondencja prof. Z. Mysłakowskiego i J. Kulmowej to doskonała egzemplifikacja sztuki życia na najwyższym poziomie i niezwykłej przyjaźni. To także ważny dokument historyczny, świadectwo trudnej rzeczywistości politycznej i społecznej lat sześćdziesiątych. Dopełnieniem tomu jest wybór Myśli prof. Zygmunta Mysłakowskiego, których filozoficzny kontekst związany jest ze sztuką życia i światem ludzkich zmysłów.
Tytuł monografii nawiązuje do erudycyjnego wywiadu przeprowadzonego z prof. Z. Mysłakowskim i zamieszczonego w „Gazecie Lwowskiej” w 1923 roku.