Książka przedstawia dzieje trudnych relacji bułgarsko-bizantyńskich w dobie panowania Symeona I Wielkiego (893–927), najwybitniejszego władcy średniowiecznej Bułgarii. Ze strony bizantyńskiej jego partnerami były tak wyraziste postacie, jak cesarze: Leon VI, Aleksander, Roman I Lekapen, a także patriarcha Konstantynopola Mikołaj Mistyk i Zoe Karbonopsina, matka Konstantyna VII Porfirogenety.
Wokół polityki, a szerzej ujmując postawy Symeona wobec Bizancjum, narosło wiele kontrowersji, nieporozumień i mitów. Autor książki dokonuje dogłębnej analizy źródeł , konfrontuje swoje konstatacje z ustaleniami innych badaczy, tworząc całościowy, w pełni autorski obraz przedstawionej problematyki. W obrębie jego szczególnego zainteresowania znalazły się m.in. uwarunkowania i cele bizantyńskiej polityki Symeona oraz stosunek do niej współczesnych obserwatorów.