Karol Estreicher Senior (1827-1908) odegrał ważną rolę w kulturze i nauce polskiej jako bibliograf, bibliotekarz, historyk literatury i teatru. Autor wiekopomnej Bibliografii polskiej i wieloletni dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej pozostawił po sobie liczne artykuły oraz prace opublikowane drukiem, ale do naszych czasów przetrwały też nieopublikowane materiały rękopiśmienne. Są między nimi dzienniki bibliografa przechowywane w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Obejmują one okres od 1847 do 1905 roku, czyli 58 lat z życia Estreichera, i obrazują jego zainteresowania, poszerzającą się wiedzę w zakresie literatury, nauki oraz kultury, problemy z życia zawodowego i osobistego, a także opinie na temat aktualnych wydarzeń historycznych. Pokazują również zasięg kontaktów środowiskowych, dzięki czemu doskonale obrazują życie społeczne i kulturalne w drugiej połowie XIX wieku w Krakowie, Warszawie oraz we Lwowie. Dzienniki Karola Estreichera są wartościowe pod wieloma względami i mogą być ważnym źródłem w badaniach biograficznych, historycznych, literackich, bibliologicznych, z zakresu wiedzy o komunikowaniu społecznym i innych.