Niniejszy zbiór obszernych, szczegółowych i wyczerpujących studiów, subtelnych analiz i kreślących nowe perspektywy podsumowań – to wynik przekonania ich autorów, że warto zrewidować stan „polskiej wiedzy” o Rosji, tej międzywojennej, jak i dzisiejszej; że warto zatrzymać się zarówno przy wypieranym ze świadomości Polaków rusofilstwie, jak i przy polskiej rusofobii, by poznać uwarunkowania i znaczenia wpisane w polsko-rosyjskie spotkania i konflikty.

Prześledzenie podejmowanego w Polsce międzywojennej dialogu z nauką, filozofią, sztuką, literaturą Rosji/ZSRR pozwala bowiem odpowiedzieć na szereg pytań dotyczących m.in. tego, w jakim stopniu zrośnięty był „temat rosyjski” z ówczesnymi procesami kształtowania się polskiej tożsamości narodowej w relacji do Obcego/Innego. Pozwala wyakcentować zakłócające bezpośrednie i autentyczne interakcje formy przemocy porządków: Wyobrażeniowego, Symbolicznego i Realnego. Pozwala pokazać, jak dialog ten kształtował się zarówno w obszarach ówczesnej kultury wysokiej, jak i popularnej. Umożliwia przyjrzenie się sposobom funkcjonowania obrazów Rosji, Rosjanina, kultury rosyjskiej w wyobraźni i świadomości mniej lub bardziej wykształconego czytelnika Polski międzywojennej.