Słownik polsko-starogrecki

Prezentowana edycja słownika – drugie, poszerzone i poprawione wydanie – jest nadal efektem pracy dwojga autorów, a zarazem szczególnym świadectwem uczniowskiej kontynuacji dzieła podjętego swego czasu przez moją Mistrzynię, znakomitą znawczynię literatury greckiej i języka starogreckiego, profesor Zofię Abramowiczównę (1906–1988). Ponieważ w innym miejscu szerzej pisałem już o owym „dziecięciu niedoli”, jakim w pewnym sensie był dla profesor Zofii Abramowiczówny ów doprowadzony wstępnie do litery „r” słownik polsko-grecki (zob. „Meander” 43, 1988, z. 6, s. 553–561), nie będę powielał przekazanych tam informacji. Natomiast powtórzenie przy okazji drugiego wydania kilku istotnych uwag wstępnych dotyczących słownika wydaje się nieodzowne.

Otóż w aktualnej, poszerzonej postaci Słownik składa się z ponad 14 000 haseł (głównych wraz z odsyłaczami) i zawiera w sumie kilkadziesiąt tysięcy leksemów. Podstawę wyboru haseł stanowił Podręczny słownik polsko-niemiecki autorstwa Andrzeja Bzdęgi, Jana Chodery i Stefana Kubicy (PWN, Warszawa PWN 1973). Natomiast przedstawiony tu wybór imion własnych jest wynikiem indywidualnej decyzji autorów Słownika, przede wszystkim zaś piszącego te słowa. Bierze on także na siebie odpowiedzialność za wszelkie niedoskonałości w opracowaniu poszczególnych haseł, również tych, które wstępnie przygotowała Zofia Abramowiczówna; gdyby Pani Profesor mogła wejrzeć w prezentowaną całość, zapewne dokonałaby w niej jeszcze jakichś zmian.