Najważniejszym tropem jest tu ścisłe związanie dwóch rodzajów aktywności twórczej poety: plastycznej i literackiej, wzajemne ich na siebie rzutowanie. Na taki sposób lektury tekstów nikt dotąd, w wypadku Milczewskiego-Bruno, nie wpadł. Jest to samodzielne i w pełni oryginalne osiągnięcie badawcze Michała Siewkowskiego.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Janusza Kryszaka